Żałoba po śmierci bliskiej osoby jest procesem podnoszenia się z bólu i cierpienia. Jak każdy wewnętrzny proces musi trwać. Nie da się przyspieszyć leczenia emocjonalnej rany. Cały proces trwa średnio ok 6 miesięcy do roku.
Czasami cierpienie po stracie jest tak ogromne i zalewające, że możesz potrzebować wsparcia. Warto rozważyć spotkanie z psychoterapeutą, który pomoże Ci ukoić rozrywające od środka cierpienie.
Wielu moich klientów przeżywających żałobę mówi, że nie chcą obciążać bliskich swoim cierpieniem, często też mają poczucie, że przyjaciele znajomi nie chcą słuchać o stracie, bo jest to trudne i nie wiedzą co powiedzieć i jak się zachować. Często mówią, że czas leczy rany, że trzeba żyć dalej. Te słowa nie ukoją wewnętrznego bólu, a często pozostawiają w poczuciu niezrozumienia.
Kiedy doświadczyłeś straty pojawia się wiele uczuć takich jak: smutek, żal, rozpacz, gniew i złość, poczucie niesprawiedliwości. Są one naturalne dla procesu przeżywania żałoby.
Przeżycie żałoby oznacza ukojenie uczuć, które przeżywasz, byś mogła żyć dalej.
W jaki sposób poradzić sobie z uczuciami w żałobie po śmierci.
Uczucia, które pojawiają się na skutek różnych doświadczeń należy przeżyć- to znaczy poczuć je, wyrazić w bezpiecznej relacji, gdzie będą przyjęte i z czasem ukojone. Możesz tego doświadczyć w relacji terapeutycznej.
Psychoterapia humanistyczno – doświadczeniowa opiera się na budowaniu bezpiecznej, autentycznej relacji, w której terapeuta wraz z klientem spotykają się i robią miejsce dla cierpienia, tego co smutne, dla każdego pojawiającego się uczucia. Dodatkowo pracując z ciałem możesz doświadczać ukojenia. Często korzystam z focusingu– sposobu na wsłuchanie swojego ciała, który pomaga w dotarciu do głęboko skrywanych uczuć, aby znaleźć drogę do ukojenia.
Etapy żałoby, przez które przechodzisz po śmierci bliskiej osoby.
U każdego proces przeżywania żalu jest inny. Nie spiesz się, pozwól sobie i daj sobie czas na przeżycia i doświadczenia, które się pojawiają. Robienie sobie presji zmiany powoduje zablokowanie zdrowienia.
Etapy przeżywania straty, wg Elisabeth Kübler-Ross
- zaprzeczenie i izolacja- unikanie tematu straty
- gniew
- targowanie się
- depresja
- akceptacja
Szok i niedowierzanie, gdy ktoś bliski umiera bardzo często jest to pierwsza reakcja. Często trudno jest przyjąć do wiadomości, to co się stało. Zwłaszcza, gdy strata nastąpiła nagle w wyniku wypadku lub nagłej choroby, która bardzo szybko odebrała bliską osobę.
W kolejnych etapach dochodzą do głosu uczucia, ogromnego często bólu i samotności. Trudno wyobrazić sobie życie bez tej osoby. W tym etapie dochodzi do głosu gniew i złość do losu, Boga, ludzi, do siebie samego, a także do osoby, która odeszła. Mogą się wydawać trudne uczucia, na które możesz sobie nie pozwalać. Jednak są one częścią przeżywania żałoby.
Mimo przekonania, że nie wypada źle mówić o zmarłych, to naprawdę ważne móc wyrazić także do nich swój żal, za to, że zostawili. Tak wiele emocji może powodować zmiany nastrojów, brak chęci do życia, a także bezsens życia.
Po zmroku wschodzi słońce- to etap, gdy zaczynasz powoli żyć bez tej osoby. Wiesz, że jej nie ma i zaczynasz sobie układać życie bez niej. Możesz zmienić swoje nawyki i przyzwyczajenia, możesz na nowo układać porządek dnia. Pojawia się akceptacja tego, że nie ma tej osoby. A ty zaczynasz żyć dalej z nadzieją.
Wiedza jak wyglądają etapy przeżywania żałoby pomaga w odpuszczeniu sobie presji szybkiego dojścia do siebie. Przeżycie straty wymaga czasu. Każda strata dotyka czegoś w nas w środku. Często może odblokować nieprzeżyte wcześniejsze straty. Może także wydobyć twój lęk przed śmiercią.